งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา ร้านขายผลไม้ของเม-จัง ก็เช่นกัน หลังจากให้ความสุขกับผู้คนในตลาดมาอย่างยาวนาน ทางร้านได้ประกาศหยุดกิจการถาวร ตั้งแต่สิ้นเดือนกค.นี้ (2025) เป็นต้นไป

เรื่องนี้คงไม่เกี่ยวอะไรกับที่ฉันได้กระซิบบอก Mei-Chan เมื่อฤดูใบไม้ผลิในปีนั้นว่า “ เอาไว้ฉันเกษียณแล้ว จะมาช่วยแกขายผัก”

นี่คือการนั่งรถไฟเพื่อเดินทางไปเติมแมวที่ไกลที่สุด …จาก Kyoto ไปยัง Yokohama เพื่อไปหาแมวยอดนักขาย ประจำร้านขายผัก แห่งตลาด Tsurugamine

ร้านของ Mei chan อยู่ในตลาดสด ติดกับสถานีรถไฟ Tsurugamine ที่นี่เป็นตลาดของคนท้องถิ่น ไม่ใช่แหล่งท่องเที่ยวแต่อย่างใด (แต่ต่อไปก็ไม่แน่)

ร้านดอกไม้เล็กๆอยู่หน้าตลาด เติมบรรยากาศของฤดูใบไม้ผลิสดใสมีชีวิตชีวา และเป็นที่โปรดปรานของคนมีอายุ เมื่อเดินออกจากสถานีรถไฟมาก็อดที่จะแวะชมดอกไม้สวยๆไม่ได้

เดินผ่านร้านดอกไม้ แล้วเลี้ยวเข้าซอยไปนิดเดียวก็จะเจอร้านผักสด ผลไม้

ฉันแอบเฝ้าดู Mei Chan ยอดนักขาย อยู่ห่างๆ จนพบว่า เขาจะนั่งหน้าไม่รับแขกแต่ใครที่เดินผ่านไปมาในตลาดต่างหยุดทัก บ้างก็แวะลูบหน้าลูบหัว แล้วก็ต้องเสียเงินซื้อผักหรือผลไม้อุดหนุน

เรียกคนเข้าร้านยิ่งกว่าแมวกวัก ไม่ซื้อไม่หาไม่ว่า แต่อย่ามาหยิกแก้มฟรีๆ

ใครหลงเข้ามา ไม่รอดสักราย

ทำงานหนักจนง่วง

มายืนแช่ตั้งนาน อุดหนุนอะไรหรือยัง

นี่ไง สตอเบอรี่หวานฉ่ำ อร่อยชื่นใจ หลงเหลี่ยมพ่อค้าโดนบังคับซื้อจนได้

พิกัดร้าน Mei Chan Map (ร้านปิดวันอาทิตย์)

นั่งรถไฟลงสถานี Tsurugamine Sta.

หมายเหตุ ร้านขายผลไม้ของเมจัง ได้ปิดกิจการถาวรตั้งแต่สิ้นเดือน กรกฏาคม2568