ตุลาคม ๒๕๕๙

ภาพถ่ายใบหนึ่งถูกแชร์ทางโซเชียลผ่านสายตาหลายครั้ง  หลังการสูญเสียครั้งสำคัญที่ทำให้หัวใจคนไทยทั้งประเทศต้องร้องไห้ ในวันที่ ๑๓ ตุลาคม

เป็นภาพที่มีรอยยิ้ม ไม่ใช่รอยยิ้มองอาจแบบพระราชาที่น่าเกรงขาม  แต่เป็นร้อยยิ้มเรียบๆ ที่เปี่ยมไปด้วยความสุขของผู้ชายในวัยทำงานคนหนึ่งที่ได้ไปเที่ยวกับครอบครัวและลูกๆ ….ในสถานที่ที่พ่อเคยเติบโตมา

“ยิ้มของพ่อกับครอบครัว”…..มีรอยยิ้มแบบนี้สักกี่ครั้งกันที่พวกเรามีโอกาสได้เห็น

ภาพถ่ายใบนั้นเป็นโอกาสครั้งสุดท้าย ที่พ่อได้พาครอบครัวไปเที่ยวในสถานที่ไกลๆอย่างพร้อมหน้า (ในปี ๒๕๐๓ การเสด็จเยือนประเทศ Switzerland ครั้งนี้เป็นการเสด็จฯเยือนครั้งสุดท้าย เนื่องจากอีกสองสามปีต่อมา ในหลวงรัชกาลที่ ๙ ทรงตัดสินพระทัยที่จะทุ่มเทพระวรกายเพื่อการพัฒนาประเทศอย่างเต็มที่และจะไม่เสด็จฯออกนอกประเทศอีก)

โคมไฟดวงนั้นจะยังอยู่ในสภาพเดิมหรือไม่ ในเมื่อเวลาผ่านไปถึงห้าสิบกว่าปี นับจากปี ๒๕๐๓

พฤษภาคม ๒๕๖๐

ลุงหมอวางแผนการเดินทางไปยังที่แห่งนั้นซึ่งคิดว่าเป็นสถานที่ที่อยู่ในภาพถ่าย โดยดูจากในแผนที่ มีภูเขาอยู่ลูกหนึ่ง ที่สามารถมองลงมาเห็นเมือง Gataad ได้อย่างงดงามในมุมสูง แต่ ภูเขาลูกนี้ไม่ได้เปิดเส้นทางให้ขึ้นไปได้ในเดือนพฤษภาคม ซึ่งเป็นช่วงรอยต่อฤดู

การเดินทางถูกกำหนดไว้แล้ว อย่างไรก็ต้องลองไปดู

แต่ดูเหมือนว่าสภาพพื้นดินบนทางเดินขึ้นไปยังยอดเขาในเดือนพฤษภาคมจะยังไม่เอื้ออำนวยให้กับการเดินเท้าขึ้นไป

Skilift หรือ Chairlift ที่ขึ้นไปบนนั้นก็เพิ่งจะปิดพักหลังจากพ้นช่วงฤดูหนาว ภูเขาแห่งนี้คือลานสกีที่มีชื่อเสียงของ Gstaad

ลานสกีด้านบนยังคงเต็มไปด้วยหิมะที่ยังละลายไม่หมด

เมื่อดูจากแผนที่มา ลุงหมอคิดว่า ถ้าหิมะละลายก็อาจจะค่อยๆเดินขึ้นไปตามทางจนถึงยอดเขาได้

แต่แล้วการเดินเท้าขึ้นไป ก็ต้องจบลงด้วยความผิดหวัง ลุงหมอไม่สามารถเดินฝ่าหิมะที่ปกคลุมในช่วงที่อยู่สูงขึ้นไปได้ …… ทำได้แค่สัญญากับตัวเองว่ายังไงก็จะกลับมาที่นี่ใหม่ แต่ต้องใช้เวลากลับไปเตรียมพร้อมร่างกายด้วยการออกกำลังเป็นอย่างดีจะได้มีแรงเดินขึ้นไปให้ถึง

กันยายน ๒๕๖๐

เมื่อฤดูร้อนผ่านพ้นไป ลุงหมอได้มีโอกาสกลับมาใหม่ ครั้งนี้ ใบไม้บนต้น กลับกลายเป็นสีเขียว หิมะบนยอดเขาไม่มีแล้ว แต่ skilift  ที่จะขึ้นไปบนนั้น ก็เพิ่งปิดบริการทำให้ต้องเดินเท้าขึ้นไปอีกครั้ง

ครั้งนี้ลุงหมอพยายามเดินขึ้นไปใหม่ โดยไม่แบกอุปกรณ์สัมภาระใดๆที่ไม่จำเป็นขึ้นไปทั้งสิ้น

ถนนเล็กๆ ไม่มีหิมะปกคลุมให้เป็นอุปสรรคอีกต่อไป เหลือแต่ใจที่ต้องแบกร่างอันหนักอึ้ง เดินขึ้นไปตามทาง ช้าๆ ช้าๆ

ฝนที่เพิ่งตกลงมาทำให้ถนนแฉะเป็นบางช่วง

เมื่อมองย้อนกลับไป ครั้งนี้ถือว่าเดินขึ้นมาได้ไกลกว่าครั้งก่อน……. แต่พอขึ้นไปใกล้ยอดเขาจริงๆ กลับหาทางที่จะไปตรงจุดหมายนั้นไม่เจอ

เป็นอีกครั้งที่ต้องแบกความผิดหวังกลับลงมาจากเขา

สิงหาคม ๒๕๖๑

ฤดูร้อนในปีถัดมา ลุงหมอจึงวางแผนเดินทางกลับไปที่นั่น เป็นครั้งที่สาม

( Skilift/Chairlift Wasserngrat เปิด แค่ไม่กี่วันในช่วงฤดูร้อน ระหว่างเดือน สิงหาคม ถึง เดือน กันยายน แล้วก็ปิดพักจะเปิดอีกครั้งในช่วงฤดูหนาว)

รถบัสสีเหลืองคันเล็ก สาย 182 วิ่งออกจากหน้าสถานีรถไฟ Gstaad ตั้งแต่เช้า

ผ่านหมู่บ้านลัดเลาะตามภูเขาของ Gstaad มาไม่นานก็จะถึงป้ายรถบัส ที่ชื่อว่า Gstaad , Wasserngratbahn

บรรยากาศเดิมๆ ที่เพิ่มเติมและแตกต่างคือความเขียวชอุ่ม ของต้นไม้ใบหญ้า ยอดเขาที่มองเห็นสุดลูกหูลูกตา ไม่ได้สวมหมวกสีขาวอีกต่อไป

ถ้าหมวก มีหลายใบเปรียบได้กับการทำหน้าที่พ่อและหัวหน้าครอบครัว กับหมวกอีกใบที่ต้องรับผิดชอบในภาระอันหนักอึ้งไปโดยไม่มีที่สิ้นสุด.. เหตุใด ผู้ชายคนหนึ่งจึงเลือกสวมใส่หมวกใบที่นำมาซึ่งความยากลำบากตลอดทั้งชีวิต แทนที่จะสวมหมวกอันแสนสวยงาม และเต็มไปด้วยความสุขกับครอบครัว ภูเขาลูกนี้จะตอบคำถามได้หรือไม่

และนี่คือการเดินทางไปยังสวิตเซอร์แลนด์และเมือง Gstaad เป็นครั้งที่สาม ในวันที่ยานพาหนะทุ่นแรง เปิดทำการเป็นวันแรกของฤดูร้อน ๒สิงหาคม หลังวันชาติ Switzerland หนึ่งวัน

ถ้าไม่นับพนักงานของร้านอาหาร ที่ขึ้นไปเตรียมเปิดร้าน ลุงเป็นคนแรกที่ได้นั่งสกีลิฟท์ขึ้นไปยังยอดเขา Wasserngrat ในฤดูร้อนของปี

ดอกไม้สีม่วงที่อยู่ตามเขาและป่าสน พากันผลิบานไปทั่วภูเขา

ร้านอาหารที่ตั้งอยู่อย่างโดดเด่นของยอดเขาแห่งนี้ คือ Wasserngrat restaurant

เจ้าของร้านอาหาร เข้ามาทักทายชายแปลกหน้า ที่ดั้นด้นมาตั้งแต่ร้านยังไม่เปิด

เมื่อรู้ว่าเป็นคนไทย เขารีบเรียกเด็กชายตัวน้อยซึ่งเป็นลูกของเจ้าของร้านออกมาทักทาย ด้วยคำว่า “สวัสดีครับ”  เจ้าของร้านยิ่งประหลาดใจ เมื่อรู้ว่าสถานที่ตรงนี้มีความหมายบางอย่าง และได้ขอภาพถ่ายสำคัญในโทรศัพท์ที่ลุงหมอยื่นให้เขาดู เก็บเอาไว้

โคมไฟเก่าๆดวงนั้น ยังอยู่เหมือนเดิม ตรงจุดชมวิว ปัจจุบันเป็นระเบียงของร้านอาหาร Wassengrat restaurant

แล้วก็ได้มาเห็นด้วยตา กับที่มาของ “รอยยิ้มของพ่อ” ในภาพนั้น 

ความสงสัยในรอยยิ้มนั้น ไม่มีอีกต่อไป เพราะเบื้องล่างคือภาพที่งามจับใจของเมือง ในหุบเขาที่ชื่อว่า Gstaad

การเดินทางตามรอยแผ่นดินวัยเยาว์ ณ ประเทศสวิตเซอร์แลนด์เป็นอันสิ้นสุดลงในตอนนี้

จากการเดินทางทั้งหมด3ครั้ง ไปยังสถานที่ต่างๆทั่วประเทศสวิตเซอร์แลนด์ มากกว่ายี่สิบสถานที่ในภาพถ่าย

การเดินทางทั้งหมดนี้ช่วยคลายสงสัย ให้คำตอบได้ว่า เหตุใด ในหลวงเก่งกีฬา เหตุใดท่านเดินบุกป่าฝ่าเขาได้อย่างสบาย เหตุใดท่านเข้าใจน้ำ ดิน ป่า เหตุใดท่านโปรดดอกไม้ และความสุนทรีย์

การเดินทาง

นั่งรถบัส สาย 182 จากหน้าสถานี Gstaad มาลงป้าย Gstaad , Wasserngratbahn

ถ้าต้องการนั่งกระเช้าสกีลิฟท์ขึ้นไปในช่วงฤดูร้อน ต้องมาในช่วงเดือนสิงหาคมถึงต้นเดือนกันยายนเท่านั้น

แต่สำหรับเพื่อนที่ต้องการมา Trekking หรือมาในช่วงที่ Chairlift ปิดทำการ ก็สามารถเดินเท้า ขึ้นบนยอดเขา ในเส้นทางที่ชื่อว่า Tiger trail

ข้อมูลการเปิดบริการของ Wasserngrat และกระเช้าขึ้นเขาอื่นๆ ของ Gstaad –>  Operating time

เพจ บ้านลุงหมอ บ้านพักญี่ปุ่น อบอุ่นทุกฤดูที่ภูเก็ต